สมาคมนักเรียนเก่าวชิราวุธวิทยาลัย
ในพระบรมราชูปถัมภ์

ตอนนั้นด้วยวัย 18 ปี ก็ไม่ค่อยเข้าใจ.

แต่เมื่อคืน พี่ๆ รุ่น51 ทำให้กระจ่าง.

พี่ๆ ทำตามเรื่องเล่า
ของนักเรียนโรงเรียนประจำแบบ
พับบลิคสคูลในอังกฤษเลยในเรื่องของspirit

เขาว่า การส่งเด็กเข้าโรงเรียนประจำก็เหมือนจับคนร้อยกว่าคนลงเรือลำเดียวกัน ปล่อยลงทะเลมหาสมุทรไปเผชิญโชคในเรือก็มีทั้งคนเก่ง คนแข็งแรง อ่อนแอ เจ้าเล่ห์บ้าง
ซื่อๆบ้าง เรือจะผ่านทุกอย่างทั้งคลื่นลม พายุ โจรสลัด
อุปสรรคต่างๆนานจะหล่อหลอมให้พวกเขาเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง เขาจะดึงดัน ลากจูง ทุกๆคนให้ถึงฝั่งไปด้วยกัน
แม้ว่าบางคนจะจบชีวิตไปในท้องทะเล แต่ก็ยังต้องมีสัญลักษณ์แทนตัวไปให้ถึงฝั่งด้วย

เรือล่องไป 40 ปี

บางคนถึงฝั่งอย่างสง่างาม
ด้วยเกียรติ ฐานะ ฯลฯ
บางคนอาจจะธรรมดามีความสุขตามอัตภาพ

แต่เห็นภาพที่พี่ๆอยู่บนเวทีแล้วถือรูปพี่ๆที่ล่วงลับไปแล้ว

ผมนึกถึงคำกล่าวที่ว่า

จะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง
จะถึงฝั่งไปด้วยกัน

Till my death your friend I’ll be.

ขอบคุณพี่ๆรุ่น 51 อีกครั้งครับ
ที่ทำให้ความหมายนี้กระจ่างชัด